Eigentijds bestuur in Haarle
Eigentijds bestuur in Haarle
Margot vroeg me een tijdje terug of ik de nieuwe website Haarle.com al gezien had. Nee, schaam me diep, te druk met allerlei andere zaken. Ze vroeg me een stukje (BLOG heet dat tegenwoordig) te schrijven voor de website. Wou dat ik het in plat kon schreeven maar laat deze kunde over aan een nazaat van Erve Alferink.
Met veel respect en vol vertrouwen kijk ik naar de manier waarop een grote groep mensen in Haarle het dorp eigentijds probeert in te richten. Van onderop, transparant, gedegen, stapje voor stapje het verbinden van oude en nieuwe waarden. Met veel inspiratie en veerkracht pakken ze de uitdaging aan Haarle nu en voor de toekomst leefbaar te houden.
Resultaten zijn voor een ieder al zichtbaar. We weten dat de mensen het kerkgebouw willen behouden, er is een Roetgerinkpad richting de Pas, er komen nieuwe woningen op de Marcke, er zijn vrijwilligers en er is een overgangsbestuur die de grote uitdaging aangaan onze gemeenschapsruimten weer exploitabel en schuldenvrij te maken, er is reuring richting gemeentehuis om Haarle bereikbaar te houden bij aanpassing N35 en we zijn (hopelijk) binnenkort ook digitaal bij de tijd met de aanleg van glasvezel. Een echte dorpskroeg kwam er door het enthousiasme van een jonge ondernemer. Een kritisch nootje is toch wel dat het paasvuur -symbool van het begin van een vruchtbare periode- dit jaar niet doorging. Nieuw en eigentijd is goed maar sommige oude gebruiken moeten gekoesterd worden om oud en nieuw en jong en oud te verbinden.
Welwaar geen eenvoudige klus in een dorp waar elke vereniging zijn eigen clubgebouw en bestuur heeft, de kerk steeds minder gebruikt wordt, jong en oud graag willen blijven wonen in Haarle, de overheid van mensen vraagt veel meer zelf te doen met minder geld en de oorspronkelijk economische drager (de landbouw) minder wordt en vraagt om alternatieven.
In de gemeenteraad houd ik me namens BurgerBelang o.a. bezig met zorg. Door verandering van Rijksbeleid is hiervoor steeds meer verantwoordelijkheid bij de inwoners en gemeenteraad gelegd. De grote vraag is hoe we minder geld zo rechtvaardig mogelijk verdelen, zodat er geen mensen tussen wal en schip vallen. Voor mij is van belang dat de mensen die het echt nodig hebben ook hulp en zorg krijgen. Dichtbij, toegankelijk en betaalbaar en voldoende ruimte voor eigen invulling (minder regels) om voor elkaar te kunnen zorgen.
Sinds de invoering van het nieuwe beleid krijgen veel mensen minder uren huishoudelijk hulp betaald en moeten mensen bv voor dagbesteding meer(soms heel veel meer) eigen bijdrage betalen. Huishoudelijk hulp wordt anno 2016 in onze gemeente enkel gezien als een schoonmaakhulp voor het hoogstnoodzakelijk terwijl het zoveel meer was en kan zijn. Een luisterend oor, een vraagbaak etc. De huishoudelijke ondersteuning heeft ook een signaleringsfunctie op veel terreinen en werkt daardoor preventief.
Volgend jaar moet de gemeente nieuwe contracten sluiten voor de huishoudelijke hulp. Wij vroegen het gemeentebestuur regelmatig eerst met de mensen die hulp krijgen te evalueren wat wel en niet goed gaat. Helaas zonder resultaat. Inmiddels hebben de ouderenbonden krachtig op de trom geslagen en gevraagd om een evaluatie voor nieuwe aanbesteding. Andere politieke partijen willen nu praten maar eerst achter de schermen. Vraag me af of we daaraan mee moeten doen. We willen graag dat de mensen hun zegje kunnen doen over de bezuinigingen op de huishoudelijke hulp maar ook in openbaarheid dit kunnen bespreken.
De (Hellendoornse) bestuurscultuur is van oudsher er eentje van compromissen sluiten in verborgen overleg, de zgn achterkamertjes. Ik houd daar niet van. Helemaal niet als het om wezenlijke/belangrijke zaken gaat. Dat is niet meer van deze tijd. Onze inwoners zien op deze wijze niet hoe besluiten tot stand komen en welke argumentatie ten grondslag ligt aan de besluiten.
Het gemeentebestuur van Hellendoorn kan een voorbeeld nemen aan het eigentijdsbesturen in Haarle. Transparant en samen met de inwoners worden knopen doorgehakt, hoe moeilijk ze soms ook zijn met als doel de leefbaarheid in Haarle te behouden en te vergroten vanuit het Droadnagelgevoel.
Thea ten Have